TELEFONSUZ ASLA!!!

Telefonumun şarjı çok az ve sessizdeydi ve evin içinde kayboldu. Tam 1 gün telefonsuz kaldım. Bu nasıl bir yoksunluktur. Bu nasıl bir bağımlılıktır. Sanki bedenimden bir parçam kopmuş, hayatımda bişeyler eksik, modum düşük, aklım sürekli onda.. Aldı beni düşünce.. Bu aletcağız olmadan ne yapıyorduk nasıl yaşıyorduk diye..





















İlk telefonum lise 1 de oldu onda da her istediğimizde cart diye kullanmıyorduk.. Sokakta kafede orda burda konuşmak ayıp gibi bişeydi. Hatta ayıptı ben öyle hatırlıyorum. Sadece çağrı atmak, mesajlaşmak ve dershaneye gittiğinde veya arkadaşlarınla çıktığında ailen aradığında sana ulaşması için vardı. Şimdi ise öyle mi???

Bunun maili var, facebook, twitter, instagram, whatsapp grupları, haber siteleri, alışveriş siteleri ve en çok kullandığım kendi online butiğim var. Hiç biriyle işim yok mu o zaman yeni application neler var onlara bakıyorum. Yani anlayacağınız bu telefon denilen alet zamanımızı yiyip bitiriyor. Biraz sanal alemden sıyrılalım sosyalleşelim diyoruz gittiğimiz yerlerde herkesin elinde telefon. Hadi toplu bi fotoğraf çekinelim ee hadi bunu facebook, twitter, insagram da paylaşalım ay yok bu fotoğrafta ben çirkinim yeniden çekinelim ay senin hesabın neydi seni etiketleyeyim vs.... Hooop konu bu eksende sürüp gidiyor anlayacağınız sosyalliğimizin içinde yine o telefon var.. Arkadaşım nasılsın hayatın nasıl gidiyor diyemeden ayrılıyoruz. İşin ilginç yanı bu olay artık herkes tarafından normalleşti! Önceden bizden önceki nesil yani anne babalarımızın nesli teknolojiyle çok iyi geçinemiyordu bize kızıyorlardı bırak o telefonu diye şimdi maşallah hepsi de twitter, facebook ve instagram kullanıyor o da olmadı haber sitelerinde takılıyor. Onlara da telefonkoliklik bulaştı. Haa teknoloji kötü bişey mi veya telefonu kullanmak derseniz asla onsuz olmaz derim. Fakat bağımlılık noktasına geldiyse orda bi ara vermek lazım. Ben kendime öz eleştirimi yaptım bakalım bu duruma ne kadar uyum sağlayacağım :)Bu arada telefonu bulduğumdaki rahatlama, kavuşma, mutluluk nasıl birşeydir sanki yıllardır görmediğim anne babama kavuşmuşum gibi bi rahatlama gerisini siz düşünün :)