Etrafımda gözlemlediğim ve sıkça yakın arkadaşlarla aramızda konuştuğumuz bir konu çocuğunu yerden göğe çıkarma hakkında söyleyeceklerim var. İpek'in jenerasyonunda birçok tanıdığımın bebeği var. Biraraya geldiğimizde anneler çocuklarının yeteneklerini anlata anlata bitiremiyor. Bu övme resmen hastalık. Hadi kızım aşkım de hadi kızım gel de hadi kızım 1 den 10 a kadar say çocuğa bakıyorum ağzını açıp agu bile demiyor ayyy senin yanında konuşmuyor geçen bizim Hamdiyenin yanında bülbül gibi konuştu o da inanamadı arayalım sor istersen.. Ya da bülbül gibi konuşan çocuk varla yok arası harfler çıkarıyor bak ne güzel konuştu ya tatlım ben anlamadım diyorum heyecanlandı utandı evdeki gibi konuşmadı diyor.. Ay yeter diyorum ya valla böyleleri hep mi beni bulur.. Resmen 4 aylık konuştu 6 aylık göbek atmaya başladı 7 aylık 1 kg et yedi 8 aylık şarkı söylemeye başladı 1 yaşında okula gitti.. Sanki yeteneksizsiniz yarışmasındayız ve herkes yeteneklerini sergiliyor.. Tamam tatlım ennnn güzel, ennnn zeki, ennnn akıllı, en büyük hareketleri olan çocuk seninki dolayısıyla ennnn mükemmel anne sensin!!! Lütfen yapmayın bunu.. Çocuklarınızı çocuklarımızı yarışın içine rekabete sokmayın.. Okul hayatı, iş hayatı zaten rekabetle dolu.. Rekabet etmeyi, yarışmayı ne kadar geç öğrenirse hayattan o kadar daha fazla tad alacak.. Kime neyi ispat ediyorsunuz arkadaşlar? İllaki çocuklarımız konuşacak, illaki sayı saymayı, yürümeyi, şarkı söylemeyi, gitar çalmayı, dans etmeyi öğrenecek.. ama geçmişe dönüp bebek olup oyuncaklarıyla hayal dünyasında oynamayacak! Çocuklar bebekler bırakın bebekliğini yaşasın.. Daha doğduğunda rekabete başlatırsanız sonrası için çok zarar verirsiniz.. Bırakın canı ne yapmak istiyorsa onu yapsın unutmayınki her çocuk diğeriyle kıyaslanmayacak kadar özeldir! Benim yaptığım ne kadar doğru bilmiyorum ama ben sevmiyorum ipeği övmeyi. Hatta onlar övdükçe bende irrite oluyorum ve inadına İpek'in huysuzluklarından bahsediyorum bu sefer bana akıl vermeye kalkıyorlar.. Selçuk'la bu konuyu konuştuk o bana bunun gayet normal olduğunu birçok annenin çocuğunu herkesin içinde övdüğünü ve buna neden şaşırdığımı sordu. Çünkü ben böyle alışmadım. Benim annem bizi hiç övmezdi.. Ben değil insanlar övsün sizi derdi.. İnsanlar kendi eksiklerini zaaflarını örtmek için övünürler derdi.. Büyüdükçe haklı bu kadın diyorum.. Beni övmemesine sinir olurdum ama anlıyorum şimdi neden övmediğini.. Sanırım sevgili kızım İpekte bana sinir olacak..
Bu sene sonbahar ne zamandı kış nasıl geçti hiç anlayamadım. Yaş ilerledikçe zamanın akma hızı da artıyor galiba.. Zamanla adeta yarış halindeyiz.. Zaman hızlandıkça biz daha çok yoruluyoruz sonrasında da kendimize vakit ayıramamak en büyük şikayetimiz oluyor.. 
Geçtiğimiz hafta kızım ve eşimle birlikte havanın güzel olmasını fırsat bilerek Mihrabat Korusunda yürüyüşe çıktık.. Güneşi, ağaçların kokusunu ve temiz havayı içimize çektik.. 
Her ne kadar ıssız olması bizi biraz ürkütsede,hem bedenen hem de zihnen rahatladık.. Yürüyüş yapmak bilimsel olarak da kanıtlandığı gibi zinde tutmanın yanı sıra mutluluk hormonu salgılıyor..Haftasonu için alternatif arayanlar farklı mekanlarda keyifli yürüyüş seçeneği olduğunu da göz önünde bulundurabilirler.. 
